.jpg)
O tym, w jaki sposób dziecko uczy się mówić i co może mu w tym przeszkadzać.
Rozwój mowy dziecka to złożony proces. Związany jest z dojrzewaniem ośrodkowego układu nerwowego. Każde dziecko rozwija się we własnym tempie. Jedno mówi płynnie mając rok, inne mając 2,5 roku, a jeszcze inne mając 3 lata. Jest to normą, pod warunkiem, że nie ma innych niepokojących symptomów w jego rozwoju. W przypadku każdego niepokoju, warto odwiedzić specjalistów.
Aby nasza pociecha zaczęła mówić, powinna mieć odpowiednio zbudowany aparat artykulacyjny. Zatem już niemowęciu, może każda mama sprawdzić, czy wędzidełko języka nie jest za krótkie. Wędzidełko języka to błonka, która łączy dolną powierzchnię języka z dnem jamy ustnej.
U większości niemowląt jest delikatna, prawie niewidoczna, a dziecko może swobodnie poruszać językiem, wysuwać go, unosić i kierować na boki.
U kilku procent niemowląt natomiast widzimy wyraźną błonkę, która jest gruba albo sięga do czubka języka i dolnego dziąsła. W takiej sytuacji ruchomość języka może być upośledzona. Wtedy mówimy o skróconym wędzidełku języka.
Jeśli jest za krótkie, utrudnia ssanie piersi i połykanie, blokuje swobodny ruch języka po jamie ustnej, nastepnie niepoprawną artykulację głosek.
Dzieci starsze można poprosić, o proste ćwiczenia narządów artykulacyjnych.
Na przykład o skierowanie języka na brodę lub w kierunku nosa.
Jeśli wędzidełko jest za krótkie, przedszkolak, nie będzie realizował poprawnie wielu głosek, przy wymowie których należy język unieść do góry, np.: t, d, n , l.
Po zabiegu podcięcia wędzidełka, konieczna jest rehabilitacja w gabinecie logopedycznym.
Gdy rodzice niepokoją się o nieprawidłowości artykulacyjne lub brak mowy u dzieci, to właśnie logopeda rozwieje wszelkie wątpliwości. Oceni budowę i sprawność aparatu artykulacyjnego oraz wrażliwość słuchową przedszkolaka. Ponadto sprawdzi, czy rozwój funkcji w zakresie jedzenia i pica jest prawidłowy. Przeprowadzi wywiad dotyczący przebiegu ciąży i porodu. Wskaże przyczyny nieprawidłowości w rozwoju mowy dziecka.
Jeśli maluch nie reaguje na dźwięk otoczenia, warto sprawdzić słuch. W tym celu rodzić powinien udać się do laryngologa. Lekarz, secjalista, oceni także, czy trzeci migdał nie jest przerośnięty oraz w jakim stanie jest krtań.
Do przedszkola trafiają dzieci z dziecięcą afazje ruchową. Czym się ona charakteryzuje? Kilka przykładów:
- -brak rozwoju mowy,
- -brak rozumienia znaczenia słów mimo prawidłowego słuchu,
- -brak zaburzeń natury emocjonalnej i upośledzenia funkcji poznawczych,
- -problem z wypowiadaniem słów spontanicznie i naśladowczo,
- -zniekształcanie słów,
- -problem z wypowiadaniem słów dwusylabowych i dłuższych.
Możemy prosić także, by psychiatra ocenił, czy dziecko nie ma zaburzeń w rozwoju emocjonalno-społecznym, czyli np.: zaburzeń ze spektrum autyzmu lub mutyzmu. Dzieci uczą się mówić przez naśladowanie, słuchanie i obserwowanie rodziców. Dbając o prawidłowy rozwój dziecka i jego mowy, powinno się ograniczyć czas spędzony przy komputerze, tablecie czy smartfonie. Do nauczenia dźwięków mowy, dziecko potrzebuje bezpośredniego kontaktu z Wami, Drodzy Panstwo, Rodzicami.
Drogi Rodzicu!
1. Zaobserwuj, czy Twoje dziecko reaguje na dźwięki, bowiem słuch jest warunkiem rozwoju mowy.
2. Zwóć uwagę, czy dziecko oddycha nosem. Jeśli oddycha ustami, poproś specjalistę o ustalenie przyczyny (obniżone napięcie mieśniowe, przerost migdałka).
3. Zwracając się do dziecka unikaj spieszczeń.
4. Ucz dziecko słów poprzez zabawę.
5. Opowiadaj bajki, śpiewaj piosenki.
6, Cierpliwie odpowiadaj na pytania.
7. Bądź uważnym słuchaczem, nie przerywaj dziecku.
8. Rozwijaj aktywność fizyczną swojego dziecka, ponieważ ona wpływa na poprawne funkcjonowanie mózgu.
Źródło: Internet Opracowała: Marta Kubis-Mikołajczyk, logopeda